My loneliness is cold as death; no matter how much I run after your love, chasing your dream is not enough to warm neither my heart nor my body. While I was ready to do everything for love, what kind of pride or fear it was that made me lose you, the things that I never dared to say… Or maybe it was the invisible wall that I built between us which made me leave behind by holding me back from touching you at the right moment. Or it was the arrogant conversations that came out of my darkness and slapped you… While I was ready to do everything for love, now I am trapped in my own infinity, the image of you is my warden… No matter how much I punish the monster inside me, it is in vain; my blood runs cold, even the knife strikes of your absence can’t hurt my frozen heart now, the tears in my eyes turned into the crystals that reflect your image, yet you are not here… I run until I forget myself, I come down under the winter sun; I can’t forget you! I go berserk, I destroy everything around me in case the monster inside me becomes silent but it is in vain because your image that feeds that monster feasts in every beauty… In the meantime the doorbell rings, I get out of my abyss and open the door, “Trick or treat?” says the children in costume, I send them away with candies. I look at the mirror, I can’t see myself! I even forgot my vampirism… I need fresh blood, I get out of the house and dissappear among the mortals… They are unaware of me, I am unaware of you, another Halloween is continued to be celebrated. Happy Halloween
Ölüm gibi soğuk yalnızlığım; aşkın peşinde ne kadar koşarsam koşayım hayalini kovalamak ne kalbimi ne de bedenimi ısıtmaya yetmiyor. Aşk için herşeyi yapmaya hazırken nasıl bir gurur ya da korkuydu seni kaybetmemi sağlayan, asla söyleyemediklerim… Ya da en uygun anda dokunmamı engelleyerek beni geride bırakan o görünmez duvardı belki de aramıza ördüğüm… Ya da kibirli konuşmalardı, karanlığımdan çıkıp seni tokatlayan… Aşk için herşeyi yapmaya hazırken, şimdi kendi sonsuzluğumda hapsoldum, hayalin gardiyan.. İçimdeki canavarı ne kadar cezalandırsam da boş; kanım soğuk akıyor, artık yokluğunun bıçak darbeleri bile acıtamıyor donuk kalbimi, gözlerimdeki yaşlar senin hayalini yansıtan kristallere dönüştü, sen yoksun… Kendimi unutana kadar koşup, kış güneşinde yıkılıyorum; seni unutamıyorum! Öfkeden deliye dönüyor, çevremde ne varsa parçalayıp yok ediyorum içimdeki canavar susar diye ama nafile çünkü o canavarı besleyen hayalin bayram yapıyor her güzellikte… Derken kapı çalıyor, cehennemimden çıkıp kapıyı açıyorum, “şeker mi oyun mu?” diyor kostümlü çocuklar, sekerlerini verip yolluyorum. Aynaya bakıyorum, kendimi göremiyorum! Vampirliğimi bile unutmuşum.. Taze kana ihtiyacım var, evden çıkıp ölümlülerin arasında kayboluyorum… Onlar benden, ben senden bi haber. Bir cadılar bayramı daha kutlanmaya devam ediyor.Cadılar bayramınız kutlu olsun.
onurolllstyle 